Günbatımı..
şehrin kızıllığı gönlümüze yansıyordu.
ben seni düşünüyordum,sense kimbilir neleri..
ey sevgili
dedim sana bir kayık bir kürek açılalım ufuklara
gidelim ardımıza bile bakmadan..
sen,ben,engin denizler ve hayallerimiz..
küçük umutlar yaratırdım ben,
senin olanca karamsarlığına karşın
ama ömrümüz yetmedi
biraz da sevgimiz..
şimdi hangi günbatımında nerdesin
biraz ben gelir mi aklına dersin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder